Οἰκογένεια Rothschild καὶ παγκόσμια Οἰκονομία (στ΄)

Share:

Τὰ δάνεια τῶν Rothschilds, στὶς Κεντρικὲς Τράπεζες καὶ στὶς Κυβερνήσεις τῶν κρατῶν ἀνὰ τὸν κόσμο

(μέρος 1ον – Τὸ δάνειο τῆς Πρωσσίας τοῦ 1818)

Ἀπὸ τὴν Συνθήκη τῶν Σεβρῶν, εἰς τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης (μέρος 73ον)

Ἡ Συνθήκη τῶν Σεβρῶν (μέρος 23ον) – Ἄρθρον 23 (θ΄) (1ον)

   Νομίζω ὅτι μὲ τὸ ὑλικὸ ποὺ ἔχουμε παραθέσει μέχρι τώρα, ἔχει ἀρχίσει νὰ γίνεται σαφὴς ἡ παγκόσμια ἡγετικὴ ἐπιρροὴ τῆς οἰκογένειας τῶν Roths­childs ἀπὸ τὴν κατάρρευση τῆς Ἁγίας Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καὶ μετά, ἐπιρροή, ὄχι μόνο στὴν πολιτικὴ κατάσταση, ἀλλὰ καὶ στὴν διαμόρφωση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, τῆς παιδείας καὶ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τῶν λαῶν.

   Ἐπὶ μία καὶ πλέον χιλιετία, στὴν Ἁγία Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἡ καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων περιστρεφόταν γύρω ἀπὸ τὸν Θεῖο Νόμο, δίνοντας προτεραιότητα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν πνευματική του πρόοδο, φροντίζοντας, παράλληλα, μὲ τὸν καλύτερο τρόπο καὶ τὶς πρακτικὲς ἀνάγκες τῆς ζωῆς. Αὐτὴ ἡ νοοτροπία καὶ ὁ πολιτισμός, προσέφεραν παγκόσμιο κοινωνικὸ ἀλλὰ καὶ οἰκονομικὸ πρότυπο, μὲ τὴ μορφὴ συντεχνιῶν ἐμπορικοῦ χαρακτήρα. Αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς ἐξέλιξε τὴν τεχνογνωσία ποὺ παρέλαβε ἀπὸ τὴ Ρώμη, δημιουργώντας μία ζωή ἄνετη καὶ πλούσια γιὰ τοὺς πολίτες, μὲ τὰ δημόσια λουτρά, τὰ ὑδραγωγεῖα ποὺ ἔφερναν νερὸ σὲ κάθε δημόσια καὶ ἰδιωτικὴ κρήνη, μὲ ἀποχετευτικὰ συστήματα ποὺ τὰ ζηλεύουν ἀκόμη καὶ οἱ σύγχρονες μεγαλουπόλεις, θεμελιώνοντας τὰ πρῶτα νοσοκομεῖα, κατασκευάζοντας κτίρια καὶ ἀμυντικὰ ἔργα ποὺ ἐπέζησαν ἀπὸ ἄγριους πολέμους καὶ καταστροφὲς καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ δὲν μποροῦμε ἐδῶ νὰ περιγράψουμε, σὲ μία περίοδο ποὺ ἡ Δύση ζοῦσε σὲ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἀνέχεια.

   Ἡ οἰκογένεια Rothschild εἶχε μέγιστη συμβολὴ στὴν ἐπικράτηση τοῦ ἐντελῶς ἀντίθετου πνεύματος, δηλαδὴ στὴν Δυτικὴ προσέγγιση τοῦ σαρκικοῦ ἀνθρώπου, ποὺ φροντίζει ὑπερβολικὰ τὸ σῶμα του, ἀσχολούμενος ἐπιφανειακὰ –ἢ καὶ καθόλου– μὲ τὴν ψυχή του.

   Ἔτσι, ὅπως εἴδαμε μέχρι τώρα καὶ θὰ δοῦμε καὶ στὴ συνέχεια, αὐτὸ ποὺ ἐπικράτησε στὴν ἀνθρωπότητα –πέραν τῆς ἀναμφισβήτητης τεχνολογικῆς προόδου– εἶναι ὁ πολιτισμὸς ἀνθρώπων, ποὺ παραχάραξαν τὸν Χριστιανισμὸ σὲ Προτεσταντισμὸ καὶ ἔτσι ὁ καθένας πιστεύει τὴν δική του ἀλήθεια! Πιστεύει ὅτι ἀξία εἶναι ἡ εὐτυχία, ποὺ μετριέται μὲ τὸ χρῆμα καὶ τὴ δόξα. Πιστεύει ὅτι «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα». Ἡ ματαιοδοξία, ὁ ἄκρατος καταναλωτισμός, ὁ ἀτομικισμὸς εἶναι ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ δικαίωμα τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Αὐτὴ ἡ νοοτροπία ἔχει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια εἰσβάλει καὶ στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία, μέσῳ τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων, ἀλλὰ καὶ τῶν περιοδικῶν τοῦ “lifestyle”. Αὐτὸς ὁ πολιτισμός, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται ὅτι ἔγινε ἔχοντας κέντρο τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἱκανοποίηση ὅλων τῶν ἀναγκῶν του, ἔχει ἐξελιχθεῖ πῶς;  Στὸν γνωστό μας πολιτισμὸ τῆς ὑλιστικῆς εὐδαιμονίας– ὅταν καὶ ὅπου αὐτὴ ὑπάρχει – ἀλλὰ καὶ τῆς πνευματικῆς ἔνδειας, τῆς ἐφήμερης χαρᾶς, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄστεγων, τῶν ναρκομανῶν καὶ τῶν πεινασμένων. Ἡ μισὴ ἀνθρωπότητα πεθαίνει ἀπὸ πεῖνα καὶ ἡ ἄλλη μισὴ πεθαίνει ἀπὸ καταχρήσεις καὶ τὴν ἔκλυτη ζωή. Γιὰ νὰ μὴ ποῦ­με τίποτα γιὰ τοὺς πολέμους, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ καταστρέφουν ἀνθρώπινες ζωὲς μὲ τὴν ἴδια –ἂν ὄχι μεγαλύτερη– ἀγριότητα καὶ βαρβαρότητα, ἀπὸ τὴν ὁποία καυχᾶται ἡ οἰκουμένη ὅτι ἔχει ἀπαλλαγεῖ!

   Ἡ παράδοση, ποὺ χάθηκε, δηλαδὴ ἡ δική μας Ρωμαίικη Παράδοση, ὁ δικός μας Ὀρθόδοξος πολιτισμός, εἶχε κέντρο τὴν Ζωή τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἀνεχθεῖ τὸν ὑπέρμετρο πλουτισμὸ καὶ τὴν χλιδάτη ζωή ἀπὸ τὴ μία καὶ τὰ ἑκατομμύρια ἀστέγων καὶ πεινασμένων ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ὁ δικός μας πολιτισμὸς δὲν προσπάθησε νὰ παραβιάσει τὴν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ τοὺς ἀγελοποιήσει, ἀλλὰ νὰ καταλάβει τὶς ἀνάγκες τους καὶ νὰ τοὺς δώσει ὅ,τι χρειάζονται. Ἦταν ὁ πολιτισμὸς τῆς Ρωμηοσύνης, ποὺ πίστευε στὴν πραγματικὴ ἀνεξιθρησκία, σεβόμενος τὰ πιστεύματα τῶν ἄλλων, χωρίς, ὅμως, ποτὲ νὰ κρύψει τὴν δική του Πίστη στὸν Χριστό, τὴν Μόνη Ἀλήθεια. Ἦταν ὁ πολιτισμός, ποὺ κατανοοῦσε τὴ νοοτροπία καὶ τὴν ψυχοσύνθεση ἄλλων λαῶν καὶ τοὺς ἔδινε τὸ ἀλφάβητο, τὴν γλώσσα καὶ τὴν κουλτούρα ποὺ τοὺς ταίριαζε, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἰσοπεδωτικὴ ἐπιρροὴ ποὺ προσέφερε καὶ προσφέρει ἡ Δύση. Γιατί ἡ Οἰκουμενικότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ –ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν Παγκοσμιοποίηση, ποὺ εἶναι ὁ πνευματικὸς θάνατος τοῦ ἀνθρώπου– ἔχει πνευματικὸ χαρακτῆρα καὶ ὄχι ἐπεκτατικό. Ἐμεῖς πιστεύουμε στὴν οἰκουμενικότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ ὄχι στὴν παγκοσμιοποίηση.

    Πῶς, ὅμως, ἄλλαξε ἡ ροὴ τῆς Ἱστορίας καὶ οἱ προτεραιότητες τῶν ἀνθρώπων;

   Ἡ ἀλήθεια εἶναι, πὼς οἱ πολέμιοι τοῦ πολιτισμοῦ τῶν Πατέρων μας, ἦσαν –καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι– ὑπομονετικοί, μεθοδικοὶ καὶ ἐπίμονοι, μέχρι νὰ πετύχουν ἀκριβῶς τὰ σχέδια τους. Δὲν ἄφησαν –καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ μὴ ἀφήνουν– τίποτε στὴν τύχη, ἐλέγχοντας τοὺς πολιτικοὺς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο.

   Ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1820, Δὲν ὑπάρχει οὔτε μία γωνιὰ τοῦ πλανήτη, ὅπου δὲν δραστηριοποιήθηκαν οἱ ἐπιχειρήσεις τῶν Rothschilds. Ἡ ἀλφαβητικὴ λίστα τῶν χωρῶν παρακάτω ὑποδεικνύει τὸ εὖρος τῆς ἐπιχειρηματικῆς δραστηριότητος τῶν Roths-  childs σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ποὺ κάλυπτε τὶς πιὸ κρίσιμες γεωστρατηγικὰ περιοχὲς τοῦ πλανήτη. Στὶς χῶρες, ποὺ ἦταν γνωστὲς μὲ περισσότερα ἀπὸ ἕνα ὀνόματα, παρατίθεται καὶ τὸ προηγούμενο ὄνομά τους, δηλαδὴ τὸ ὄνομα μὲ τὸ ὁποῖο ἦσαν γνωστές, ὅταν οἱ τράπεζες τῆς οἰκογενείας ξεκίνησαν γιὰ πρώτη φορά τὶς συναλλαγὲς μαζί τους.

   Α Αἴγυπτος, Ἀλβανία, Ἀλγερία, Ἀνταρκτική, Ἀργεντινή, Αὐστραλία, Αὐστρία, Ἀφρικὴ (Κεντρικὴ & Δυτική). Β Βέλγιο, Βενεζουέλα, Βιρμανία (Μυανμάρ), Βολιβία, Βουλγαρία, Βραζιλία. Γ Γαλλία, Γερμανία. Δ Δανία. Ε Ἑλβετία, Ἑλλάδα. Η Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς, Ἡνωμένο Βασίλειο. Ι Ἰαπωνία, Ἰνδία, Ἰνδονησία, Ἰρλανδία, Ἱσπανία, Ἰσραήλ, Ἰταλία. Κ Καναδάς, Καραϊβική, Κεϋλάνη (Σρὶ Λάνκα), Κίνα, Κολομβία, Κούβα. Λ Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβοῦργο. M Μαλαισία, Νησιὰ τῆς Μάγχης[1], Μάλτα, Μεξικό, Μέση Ἀνατολή, Μολόδοβα[2], Μποτσουάνα. Ν Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Νότια Ἀφρική, Νότια Κορέα. Ο Ὁλλανδία, Ὀνδούρα, Οὑγγαρία, Οὐκρανία, Οὐρουγουάη. Π Παλαιστίνη, Περού, Πολωνία, Πορτογαλία, Πουέρτο Ρίκο, Πρωσσία. Ρ Ροδεσία (Ζιμπάμπουε), Βόρεια Ροδεσία (Ζάμπια), Ρουμανία, Ρωσία. Σ Σιγκαπούρη, Σκωτία, Σουηδία. Τ Ταϊλάνδη, Τουρκία, Τσεχοσλοβακία (Τσεχία). Φ Φιλιππίνες, Φινλανδία, Νησιὰ Φίτζι. Χ Χιλή, Χὸνγκ Κόνγκ.

   Ἡ πρόσβαση σὲ περισσότερες πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὶς δραστηριότητες στὶς χῶρες αὐτὲς εἶναι καλὰ κρυμμένες καὶ ἀπαιτοῦν προσεκτικὰ μελετημένη καὶ ἐγκεκριμένη ἄδεια πρόσβασης σὲ αὐτές.

   Ἐμεῖς, δημοσιοποιοῦμε τὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα, προκειμένου νὰ τεκμηριώσουμε τοὺς ἰσχυρισμούς μας.

   Δυστυχῶς, πολὺ λίγοι κατάλογοι δανειοληπτῶν καὶ ἀγοραστῶν ὁμολόγων καὶ δανείων ἔχουν διατηρηθεῖ μέχρι σήμερα. Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τοὺς ἀρχικοὺς δανειολῆπτες σὲ συγκεκριμένα δάνεια ποικίλλουν, ἐνῷ γιὰ τὰ περισσότερα δάνεια διασῴζονται ἐλάχιστες πληροφορίες.

   Κάποιες πληροφορίες σχετικὰ μὲ τοὺς δανειο-λῆπτες ἔχουν διασωθεῖ, ἀπὸ τὸ πρῶτο δάνειο, ποὺ ἔδωσε ὁ Nathan Mayer Rothschild, τὸ δάνειο τῆς Πρωσσίας τοῦ 1818.

Τὸ δάνειο τῆς Πρωσσίας[3] τοῦ 1818

Ἡ προέλευση τοῦ δανείου

   Τὸ 1818, πρεσβευτὴς τῆς Πρωσσίας στὸ Λονδίνο ἦταν ὁ William von Humboldt[4], ὁ φιλόσοφος καὶ  μελετητής, τοῦ ὁποίου τὰ ἰδιωτικὰ οἰκονομικὰ διαχειρίζονταν ἡ N M Rothschild & Sons. Ἐκείνη τὴ χρονιά, ὅταν ἡ κυβέρνηση τῆς Πρωσσίας δυσκολευόταν νὰ βρεῖ τραπεζίτες, ποὺ νὰ ἐνδιαφέρονταν νὰ τῆς δώσουν δάνειο, ὁ Humboldt ἀνέφερε στὸ Βερολίνο:

   «Ἂν τὸ δάνειο εἶναι νὰ ἐπιτευχθεῖ ἐδῶ [Λονδίνο], αὐτὸ μπορεῖ νὰ διαχειριστεῖ, κατὰ τὴ γνώμη μου, μόνο μέσῳ τοῦ Rothschild […] Ὁ Rothschild εἶναι πλέον μακρὰν ὁ πιὸ δραστήριος ἐπιχειρηματίας σὲ αὐτὴ τὴ χώρα […] Εἶναι, ἐπιπλέον, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ βασιστεῖ καὶ μὲ τὸν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση ἐδῶ ἀσκεῖ σημαντικὲς ἐπιχειρήσεις. Ἐπίσης, ἐξ ὅσων γνωρίζω, εἶναι ἐξαιρετικὰ εἰλικρινὴς καὶ ἔξυπνος. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, πρέπει νὰ προσθέσω ὅτι ἂν τοῦ ἀνατεθεῖ μία ἐπιχείρηση νὰ ἐκτελέσει, θὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ υἱοθετήσουμε τὶς ἰδέες του, ἐπειδὴ ἔχει ἀποκτήσει ἀνεξ­άρτητο τρόπο σκέψης, ποὺ ἀναπτύχθηκε ἀπὸ τὰ πλούτη καὶ ἀπὸ τὴν ἀρκετὰ μεγάλη παραμονή του στὴ χώρα αὐτή».

   Τὸ 1818, Τὸ Πρωσσικὸ κυβερνητικὸ δάνειο ὕψους £ 5.000.000, μὲ ἐπιτόκιο 5%, ἐκδόθηκε ἀπὸ τὴν N M Rothschild & Sons. Τὸ δάνειο αὐτὸ ἦταν γιὰ τὴ χρηματοδότηση τοῦ χρόνιου δημόσιου χρέους τῆς Πρωσσίας καὶ διαπραγματεύθηκε μὲ τὸν Πρῶσσο Ἐπίτροπο Οἰκονομικῶν, Christian Von Rother[5].

   Καινοτομία στὸν κυρίαρχο δανεισμό

   Τὸ δάνειο, ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸν Nathan Rothschild στὴν Πρωσσία τὸ Μάιο τοῦ 1818, θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς ὡς ὁ πραγματικὸς πρόδρομος τοῦ δημόσιου δανεισμοῦ, ποὺ μετασχηματίστηκε σὲ Διεθνῆ Κεφαλαιαγορὰ τὸν δέκατο ἔνατο αἰώνα. Παρόλο ποὺ οἱ πέντε γιοὶ τοῦ Mayer Amschel Rothschild εἶχαν ὀργανώσει δάνεια γιὰ κυριαρχικοὺς πελάτες πρὶν ἀπὸ τὸ 1818, ἡ ἔκδοση τῶν ὁμολόγων £ 5.000.000, μὲ ἐπιτόκιο 5%, ἦταν τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ πολλὰ κυβερνητικὰ δάνεια, ποὺ ἀκολούθησαν αὐτὸ τὸ μοντέλο.

   Τὰ ζητήματα κυβερνητικῶν ὁμολόγων μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ μοντέλο ἦταν ὁ βασικὸς ἄξονας τῆς ἐπιχείρησης τῆς NM Rothschild & Sons στὸ Λονδίνο μέχρι τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καὶ ἕνα σημαντικὸ χαρακτηριστικὸ τῆς ἐπιχείρησης τῶν ἄλλων τραπεζικῶν Οἴκων Rothschild στὸ Παρίσι, στὴ Φρανκφούρτη, στὴ Βιέννη καὶ στὴ Νάπολη.

   Ἡ σημασία καὶ ἡ καινοτομία τοῦ δανείου τοῦ Πρωσσικοῦ 1818 ἔχει πολλαπλὲς πτυχές. Ἐκδόθηκε στὸ Ἀγγλικὸ νόμισμα καὶ οἱ ἐνδιαφερόμενοι ἔπρεπε νὰ πληρώσουν σὲ στερλίνες στὸ Λονδίνο. Αὐτὸ τὸ κατέστησε βολικὸ καὶ ἑλκυστικὸ στοὺς Βρετανοὺς ἐπενδυτές, ἂν καὶ ἕνα μεγάλο μέρος αὐτοῦ τοῦ δανείου ἀνέλαβαν ἐπενδυτὲς στὴν ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη. Ἡ Πρωσσία συμφώνησε, ἐπίσης, νὰ ἀκολουθήσει τὴν Ἀγγλικὴ πρακτικὴ καὶ νὰ δημιουργήσει ἕνα Ταμεῖο (fund) Ἀπόσβεσης, γιὰ νὰ ἀποπληρωθεῖ τὸ δάνειο, μὲ τακτικὰ ἐμβάσματα στὸ Λονδίνο ἀπὸ τὴν κυβέρνηση, γιὰ νὰ ἀποπληρωθεῖ τὸ κεφάλαιο. Αὐτὲς οἱ ἀποπληρωμὲς πραγματοποιήθηκαν μὲ τὴν ἀγορὰ τῶν ὁμολόγων ποὺ κυκλοφοροῦσαν. Ἦταν ἡ πρώτη φορά, ποὺ εἰσήχθη ἡ ἔννοια τῆς Διαφορᾶς Ὑπὲρ τὸ ἄρτιο (Premium/Above par)[6], ποὺ ἔμελλε νὰ ἀποτελέσει τὸν ὁδηγὸ στὶς ἐκδόσεις ὁμολόγων, ποὺ ἀκολούθησαν.

Μανώλης Β. Βολουδάκης

Σημειώσεις:

[1] Τὰ νησιὰ τῆς Μάγχης (Νορμανδικά: Iles d’la Manche, Γαλλικά: iles Anglo-Normandes ἢ iles de la Manche. Ὁ ὅρος Iles de la Manche εἶναι ἡ ἐπίσημη Γαλλικὴ ὀνομασία στὰ ἴδια τὰ νησιά, ἐνῷ στὴ Γαλλία ὁ συνήθης ὅρος εἶναι Iles Anglo-Normandes.) εἶναι ἕνα ἀρχιπέλαγος στὴ Μάγχη, στὰ ἀνοικτὰ τῶν Γαλλικῶν ἀκτῶν τῆς Νορμανδίας. Περιλαμβάνουν δύο Ἀποικίες τοῦ Στέμματος: τὸ Bailiwick τοῦ Jersey, τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ νησιά, καὶ τὸ Bailiwick of Guernsey, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ νησιὰ Guernsey, Alderney, Sark, Herm καὶ μερικὰ μικρότερα. Θεωροῦνται τὰ ἀπομεινάρια τοῦ Δουκάτου τῆς Νορμανδίας καί, παρόλο ποὺ δὲν ἀποτελοῦν μέρος τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, τὸ τελευταῖο εἶναι ὑπεύθυνο γιὰ τὴν ἄμυνα καὶ τὶς διεθνεῖς σχέσεις τῶν νησιῶν. Οἱ Ἀποικίες τοῦ Στέμματος δὲν εἶναι μέλη τῆς Κοινοπολιτείας τῶν Ἐθνῶν, οὔτε ἔχουν ὑπάρξει ποτὲ μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἔχουν συνολικὸ πληθυσμὸ περίπου 171.916, ἐνῷ οἱ πρωτεύουσες τῶν Bailiwicks, Saint Helier καὶ Saint Peter Port, ἔχουν πληθυσμοὺς 33.500 καὶ 18.207, ἀντίστοιχα.

[2] Τὸ Molodova εἶναι ἕνα χωριὸ τῆς Οὐκρανίας, στὸ Vovchansk Raion, στὴν περιοχὴ Kharkiv. Σήμερα ἔχει πληθυσμὸ 595 κατοίκους.

[3] Ἡ Πρωσσία εἶναι ἱστορικὴ περιοχὴ τῆς Γερμανίας. Μέχρι τὸ 1945, ἀποτελοῦσε τὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς χώρας, περιέχοντας 13 ἐπαρχίες. Σ’ αὐτὴν ἀνῆκε καὶ ἡ πρωτεύουσα, Βερολίνο. [4] Ὁ Friedrich Wilhelm Christian Karl Ferdinand von Humboldt (22 Ἰουνίου 1767 – 8 Ἀπριλίου 1835) ἦταν Πρῶσσος φιλόσοφος, γλωσσολόγος, κυβερνητικὸς λειτουργός, διπλωμάτης καὶ ἱδρυτὴς τοῦ Πανεπιστημίου Humboldt τοῦ Βερολίνου, τὸ ὁποῖο πῆρε τὸ ὄνομά του τὸ 1949 (καὶ ἐπίσης ἀπὸ τὸ νεότερό του ἀδελφό, Alexander von Humboldt, φυσιοδίφη). Τὸν θυμοῦνται ἰδιαίτερα ὡς γλωσσολόγο, ποὺ συνέβαλε σημαντικὰ στὴ φιλοσοφία τῆς γλώσσας, στὴν ἐθνογλωσσολογία καὶ στὴ θεωρία καὶ πρακτικὴ τῆς ἐκπαίδευσης. Σημαντικὴ ἦταν, ἐπίσης, ἡ ἀνάμειξή του στὴν ἀνάπτυξη τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ὁραματιζόμενος τὴν ἐκπαίδευση ὡς μέσο πραγματοποίησης ἀτομικῶν δυνατοτήτων παρὰ ὡς τρόπο διατήρησης παραδοσιακῶν ἰδεῶν στὴ νεολαία. Συγκεκριμένα, ἦταν ὁ ἀρχιτέκτονας τοῦ ἰδεώδους τῆς Χουμπολτιανῆς ἐκπαίδευσης, ἡ ὁποία χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὴν Πρωσσία ὡς πρότυπο γιὰ τὸ σύστημα δημόσιας ἐκπαίδευσής της, καθὼς καὶ στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ στὴν Ἰαπωνία. Ἐξελέγη μέλος τῆς Ἀμερικανικῆς Φιλοσοφικῆς Ἑταιρείας τὸ 1822.

[5] Ὁ Christian Rother, ἀπὸ τὸ 1847 ὁ von Rother (γεννήθηκε στὶς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1778, στὸ Ruppersdorf, κοντὰ στὸ Strehlen, καὶ πέθανε στὶς 7 Νοεμβρίου τοῦ 1849, στὸ Gut Rogau, κοντὰ στὸ Parchwitz) ἦταν Πρῶσσος λογιστής, χαμηλοῦ μορφωτικοῦ ἐπιπέδου, ποὺ διετέλεσε Ὑπουργὸς Ἐπικρατείας. Γιὰ 28 χρόνια ἦταν ἐπικεφαλῆς τοῦ θαλάσσιου ἐμπορίου, ἐνῷ ὑπῆρξε ὁ πρῶτος πρόεδρος τῆς Πρωσσικῆς Τράπεζας!

[6] Διαφορὰ ὑπὲρ τὸ ἄρτιο (premium/above par) εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὴ τῆς ὀνομαστικῆς ἀξίας ἑνὸς χρεογράφου κατὰ τὴν ὡρίμανση, καὶ τῆς τρέχουσας τιμῆς του στὴν ἀγορά, ὅταν αὐτὴ εἶναι ὑψηλότερη τῆς ὀνομαστικῆς. Ὁμόλογα, ποὺ διαπραγματεύονται στὴ δευτερογενῆ ἀγορὰ καὶ μοιράζουν σταθερὰ τοκομερίδια θὰ διαπραγματεύονται ὑπὲρ τὸ ἄρτιο (premium/above par), ὅταν τὰ ἐπιτόκια τῶν ἀγορῶν μειώνονται. Αὐτὸ γίνεται, γιατί ἐνῷ ὁ ἐπενδυτὴς λαμβάνει σὲ ἀξία τὸ ἴδιο ποσό, τὰ μειωμένα ἐπιτόκια προσφέρουν μικρότερες ἀποδόσεις σὲ ἐναλλακτικὲς ἐπενδύσεις. Ὁπότε οἱ ἐπενδυτὲς θὰ πληρώσουν ἕνα ἐπιπλέον ποσὸ (premium), γιὰ νὰ ἀγοράσουν ἕνα ὁμόλογο μὲ ὑψηλότερες ἀποδόσεις ἀπὸ αὐτὲς τῆς ἀγορᾶς. Ἀντίθετα, ἡ ἄνοδος τῶν ἐπιτοκίων μπορεῖ νὰ προκαλέσει τὴν διαπραγμάτευση ἑνὸς ὁμολόγου ὑπὸ τὸ ἄρτιο (discount/under par). Γενικὰ μὲ premium πωλεῖ­ται κάτι, ὅταν ἡ τιμή του ὑπερβαίνει τὴν ἀντικειμενικὴ/ὀνομαστικὴ ἀξία του.

Previous Article

Tι συμβαίνει με τους θανάτους νεογνών και τις αποβολές;

Next Article

Για την 49η θεατρική παράσταση της 17ης Νοέμβρη