Ἡ παντοὶα κατολίσθησις τῆς Ἑλλάδος – πλήρης ἐν παντὶ ἀπαθλίωσις

Share:

Γράφει ὁ κ. Διονύσιος Πελέκης, Δικηγόρος παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ 

Πολλά, ἐσχάτως, τὰ συμπτώματα ἠθικῆς καὶ ἐθνικῆς καταπτώσεως. Ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα.

ΗΘΙΚΑ:

  α) Ἡ νομιμοποίησις τῆς αἱμομιξίας μὲ τὸν ν. 4958/22 κατὰ πλήρη ἀντίθεσιν καὶ πρὸς τὰ ἐκκλησιαστικὰ δεδομένα: «Δωρεὰ γενετικοῦ ὑλικοῦ μεταξὺ συγγενῶν εἶναι ἐπιτρεπτὴ μόνο μεταξὺ συγγενῶν σὲ πλάγια γραμμή». Καθαρὰ αἱμομιξία μὲ κοινῶς γνωστὲς παντοῖες συνέπειες διὰ τὰ προϊόντα αὐτῆς. Δηλαδὴ ὁ πρῶτος ἐξάδελφος μπορεῖ νὰ εἶναι πατὴρ τοῦ ἀνεψιοῦ του. Ἡ παντοία σύγχυσις ἐπὶ θύραις. «Κόπηκε ἡ πέτσα», ἔλεγαν οἱ παλαιοὶ στὸν Ἔπαχτο.

  β) Ἀποκορύφωμα: Ἡ κατὰ Ἀπ. Παῦλον ἀσχημοσύνη τῆς ὁμοφυλοφιλίας (πρὸς Ρωμαίους Α’ Ἐπιστολή: Ἄρσενες ἐν ἄρσεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι) καὶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἀποδοκιμασία της ἀπὸ τοὺς Ἀρχαίους Ἕλληνας καὶ τοὺς Χριστιανοὺς Πατέρες φέρεται ὡς δικαίωμα, (ἔναντι ποίας, ἀληθῶς ὑποχρεώσεως;) νόμῳ πλέον, προστατευόμενον καὶ διὰ καταλύσεως τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου ἐναντίον ρητῶν ρυθμίσεων τοῦ ἄρθρου 21 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος δυνάμει τοῦ ἰσχύοντος προσφάτου τερατώδους ν. 5940/2023. Δηλαδή: Ἀληθὲς βδέλυγμα παντοίας, ἀκραίας, ἠθικῆς ἐξαχρειώσεως καὶ ἀπερημώσεως. Ἡ σχισματικὴ καὶ παντοίας ἐκτροπῆς αἱρετική, μαχητικῶς ἀντορθόδοξος Δύσις, κατὰ κρίσιν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐξέκλινε. Ἀλλά: «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν». Καὶ «Τὸν ἀχρεῖον δοῦ­λον ἐκβάλετε». Ὄχι νὰ τὸν «ἐξαγιάζετε» ἀναιδῶς ὡς ὑπόδειγμα. Τί ἀντιλαμβάνεται ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ στερούμενος παντελῶς Ἑλληνικῆς καὶ Ὀρθοδόξου Παιδείας Πρωθυπουργός, ὁ ἀποκαλῶν ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ τὸ Βυζάντιον «κοίτην» τῆς Ὀρθοδοξίας, οἵαν ἔχουν μόνο τὰ ἐν τοῖς ἀγροῖς ρέματα, ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «κοιτίς»; Στόχος τῶν δυτικῶν ἀείποτε ὑπῆρξεν ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία δὲν εἶναι θρησκεία. Εἶναι ὁ τρόπος κατὰ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν βιοτῆς, κατὰ τὸν π. Ἰωάννην Ρωμανίδην. Καὶ αὐτό, ψηφισθὲν αἰφνιδίως, ἀπροειδοποιήτως καὶ κατὰ τρόπον ἀπατηλὸν καὶ ποινικῶς κολάσιμον (ἄρθρο 162 Ποιν.Κ.), διότι δὲν εἶχε συμπεριληφθῆ εἰς τὸ προεκλογικὸν πρόγραμμα τῆς Ν.Δ., εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐπιτυχία, τῶν μισελλήνων ἀντορθοδόξων, θρίαμβος τῆς ἀσελγείας, τῆς ἀπρεπείας καὶ τοῦ σοδομισμοῦ κατὰ τῆς ὅλης Ὀρθοδοξίας, τῆς ὁποίας ἀγλάϊσμα ἀπετέλεσε διαχρονικῶς διὰ τῶν Πατέρων καὶ τοῦ Μοναχισμοῦ ἡ Ἑλλὰς καὶ οἱ Ἕλληνες (Διά τοῦτο ἀφαιρεθήσεται ἀφ’ ὑμῶν, (τῶν ἐν ὄψει τότε, σταυρωτῶν) τοῦ Κυρίου ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τὸ θέλημα Αὐτοῦ). Καί: «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Κατὰ Ἰωάννην, ιβ 17-50). Πρέπει νὰ κατανοηθεῖ καλῶς ὅτι μὲ τὸν γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων κύριος στόχος ἦτο ἡ Ὀρθοδοξία. Δὲν ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν οὔτε γεωγραφικῶς οὔτε ἰδεολογικῶς οὔτε θρησκευτικῶς. Εἴμεθα ἡ «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή», ἡ κοιτὶς καὶ ἀγλάισμα τῆς Ὀρθοδοξίας, διακρινομένη ἀπὸ τὴν Δύσιν εἰς καίρια σημεῖα, γνωστοῦ ὄντος ὅτι ἡ Δύσις εἶναι σχισματικὴ ἢ αἱρετική, Παπικὴ (καθολική), διαμαρτυρομένη (Λούθηρος κ.λ.π.) καὶ Ἀγγλικανική, (Ἐρρίκος ὁ Ὄγδοος (Διαζύγιον μὲ Κόμησσα Ἀραγωνίας-γάμος μὲ Ἄννα Μπόλεϋν κ.λ.π. ἐγκληματικὰ συμφυῆ). Πολὺ περισσότερον δὲν προσωποποιοῦν τὴν Δύσιν οἱ ἐκ τῶν Δυτικῶν Ἀλταΐων Ὀρέων προερχόμενοι Γερμανοί, (εἰς τὰ Δυτικὰ Ἀλτάϊα κατῴκουν, ἀποζῶντες ἀπὸ ληστρικάς ἐπιδρομὰς (ὅρα καὶ Σινικὸν Τοῖχος) οἱ συγγενεῖς λησταὶ Τοῦρκοι, καὶ uber alles κατὰ ἐμμονικήν, ἀρίαν, φιλοσοφίαν, τῆς «Ἁγίας Ἑταιρείας τῆς Θούλης», λίκνου καὶ τροφοῦ τῆς γερμανικῆς παντοίας ἰδεοληψίας μὲ «ἱεροφάντην τὸν Χίτλερ». Οἱ παντοῖοι «Δυτικοὶ» ἐπολέμησαν ἐναντίον τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς Πίστεως λυσσωδῶς. Καὶ ἐπέτυχον νὰ τὴν ἐκτοπίσουν ἀπὸ τὴν Ἀσίαν, ὅπως κατωτέρω συνοπτικῶς ἱστορῶ. Καὶ νὰ τὴν μολύνουν τώρα.

  Οἱ ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβίαι, Ὁμοφυλόφιλοι, Ἀμφιφυλόφιλοι, Τράνς, Ἰντερσέξουαλ σὺν (plus), προφανῶς, ὑπονοούμενοι, «παιδερασταί», «κτηνοβάται», «νεκρόφιλοι», καὶ πᾶσα ἄλλη ἐκτροπὴ κατὰ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ὡς τὴν ἐθεσμοθέτησε ὁ Δημιουργός της (Ἄρσεν καὶ Θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς» μὲ σκοπὸν αὔξησιν, πλήθυνσιν τούτων καὶ κατακυρίευσιν τῆς Γῆς), συνέτριψαν διὰ χειρὸς Μητσοτάκη τὴν Ἁγιοτρόφον Χριστιανικὴν Πίστιν καὶ τὴν Οἰκογένειαν, ἀντισυνταγματικῶς. Κατὰ τὴν λαϊκὴν ἔκφρασιν «βγῆκε ἡ πομπὴ στὴν στράτα». Καὶ βεβαίως, ὁ κεντρικὸς στόχος τοῦ Σβὰμπ καὶ τῆς «Νέας Ἐπανεκκίνησης», ἡ πρόκλησις πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, τὸ κύριο ἐμπόδιον τῆς ἀνομίας, πραγματοποιεῖται μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κ.Μ. Ἰδέτε μὲ πόσην ὑπερηφάνειαν τὸ διακηρύσσουν καὶ ποίαν ὑποθήκην διὰ τὸ προσωπικόν του «μέλλον» διεθνῶς καταγράφει ὁ Κ.Μ. μὲ τόν ψηφισθέντα νόμον Πατέλη καὶ σὺν αὐτῷ, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν δημοσίᾳ τὴν συντριβὴν τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν θρασυτάτην, δημοσίᾳ ἐπανάληψιν τοῦ βδελυροῦ «Ἡ Πόλις (Ἡ Ἑλλὰς) ἑάλω». Μόνον αὐτὸ ἀρκεῖ διὰ δραστηριοποίησιν τῶν ἀγρυπνούντων. Ὅσοι ἀπέμειναν. Χωρὶς μίση. Κριτὴς ὅλων ὁ Θεός.

  γ) Ἀποσάθρωσις τῆς οἰκογενείας, ἀπαθλίωσις τῆς νεολαίας, ἔκρηξις σοδομισμοῦ καὶ ἐγκληματικότητος. Σύνδρομα ὅλα καὶ συνέπειαι τοῦ ἐκμαυλισμοῦ τῶν πάντων. Παιδεία, οἰκογένεια ὑποτυπώδης, ἄτεκνος, πλήρης ἀποδόμηση ἠθικῆς καὶ συννόμου κοινωνικῆς βιοτῆς. Τὰ παραδείγματα «ἀφίησιν στεντορείαν φωνήν». Οἱ νέοι, χωρὶς ὑποδείγματα ἤθους καὶ ἀρετῆς διαπράττουν ὅσα τερατώδη ἀκούονται.

ΕΘΝΙΚΑ:

  α) Ἔνοχος, πολυετής, ἐξευτελιστική, κατόδυνος καὶ ἐπαίσχυντος σιωπὴ διὰ τὰς οἰκονομικῶς σωτηρίους τοκοφόρους γερμανικάς ἐπανορθώσεις πολλῶν δισεκατομμυρίων, πλέον, καίτοι ὑπάρχει πλουσιωτάτη, καὶ ποικίλως βιβλιογραφικῶς, καταγεγραμμένη πιστοποίησις, ἔχομεν δὲ ἰδιωτικῶς, ἑτοίμην ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν τὴν σχετικὴν Ρηματικὴν Διακοίνωσιν, περὶ τῆς ὁποίας σιωπᾶ ἀναισχύντως ἡ Ἑλλὰς τῶν ἡρῴων, ἄλλοτε. Ὅταν ὁ Σόϊμπλε καὶ ἡ Μέρκελ ἐνεταφίαζον οἰκονομικῶς τὴν Ἑλλάδα, δὲν εὑρέθη Ἕλλην νὰ ἀξιώση τὴν ἀποδεδειγμένην ἀπαίτησιν τῆς Ἑλλάδος. Ἀκόμη καὶ «συμβιβαστικῶς»: Ἤτοι: Ν’ ἀναγνωρισθῆ ὑπὸ τῆς Γερμανίας ἡ ἀπαίτησίς μας. Καὶ ἡ Γερμανία νὰ καταβάλη αὐτὴν κατὰ τὸ 50% εἰς τὴν Χώραν μας καὶ κατὰ τὸ ἕτερον 50% πρὸς τοὺς δικαιούχους-δανειστάς τῆς Ἑλλάδος πρὸς ἐξόφλησιν τοῦ τεραστίου χρέους τῆς Ἑλλάδος. Καί, ὁπωσδήποτε ἐν πρώτοις ἡ διαγραφὴ κάθε ὀφειλῆς μας πρὸς Γερμανίαν. Φιλότιμο χρειάζεται. Αὐτό, κυρίως, ἀπουσιάζει. Βεβαίως μὲ Κ.Μ. Πρωθυπουργὸ καὶ Ντόρα μὲ ρόλον στὸ ἀφορήτως γερμανοκρατούμενον Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον αὐτὰ παραμένουν ὄνειρα μὲ κραυγαλέον τελευταῖον δεῖγμα τὴν συμπεριφορὰν στὸ Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον ὑπὲρ τοῦ Ἀλβανοκρατουμένου, φύτρα, ὅμως τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδοξίας, βορείου Κοσσυβοπεδίου. β) Αἰσχρὰ προδοσία τῆς Μακεδονίας, τῆς ὁποίας τὸ ἱερό, παγκοσμίου ἐμβελείας, ὄνομα ἔδωσαν «δωρεὰν» καὶ ἀναισχύντως κατ’ ἀρχὴν ὁ Κων. Μητσοτάκης καὶ ὁ υἱὸς τοῦ συνεργάτου καὶ πλουσίως ἀμοιφθέντος ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς μὲ τὴν παραχώρησιν ἐπὶ κατοχῆς τῶν λιγνιτῶν Πτολεμαΐδος-Κοζάνης Ὑπουργὸς του Μιχ. Παπακωνσταντίνου τὸ 1992-93 μὲ τὸ πρόστυχο εὕρημα τῆς FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας) καὶ ὡλοκλήρωσαν οἱ διάδοχοι τῶν συμμοριτῶν, εἰς τὴν πρὸ τοῦ 1944 Νοτιοσλαβίαν καὶ Ἀρχαίαν Πελαγονίαν καὶ μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ Αὐγούστου 1944 μὲ τὸ τοπωνύμιον Vardarsca. Ἐναντίον, πλὴν πολλῶν ἄλλων, ἀφ’ ἑνός τῆς ἀπογραφῆς τῶν πληθυσμῶν τῆς περιοχῆς, ἀπὸ τὸν Χιλμὴ Πασὰν τὸ 1904, χωρὶς σὲ κανένα βιλαέτιον (Ἰωαννίνων, Μοναστηρίου καὶ Θεσσαλονίκης) νὰ καταγράφεται καὶ ἕνας «Μακεδών». Ἀφ’ ἑτέρου παρὰ τὴν ἐγκύκλιον διαταγὴν τοῦ Stetinius, Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., τέλος Αὐγούστου τοῦ 1944, πρὸς κάθε Ἀμερικανικὴν Ὑπηρεσίαν. «Ὅταν λαμβάνετε ἔγγραφον ἀπὸ τὴν λεγομένην «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας»  θὰ τὸ ἐπιστρέφετε ὡς ἀπαράδεκτον, χωρὶς νὰ τὸ ἀναγνώσετε». Πρᾶγμα, τὸ ὁποῖον ἠγνόησε ὁ Κλίντον μὲ ἐπιπολαίαν ἀποδοχὴν καὶ συνυπογραφὴν τῶν κραταιῶν τῆς Ὁμογενείας μας κατὰ τὴν συγκλονιστικὴν μαρτυρίαν τοῦ Κρὶς Σπύρου, περιφρόνησε δὲ ὁ Πρόεδρος Μπούς, μὲ τὸν πρωταγωνιστικόν, ἀπὸ τοῦ 1985, ρόλον τοῦ ἀδελφοῦ του Κυβερνήτου τῆς Φλώριδας εἰς τὴν δεκαετίαν 1980-1990 παρὰ τῷ Ο.Η.Ε. ὑπὲρ τῶν Σκοπίων, διότι ἡ ὡραία σύζυγος τοῦ ἀδελφοῦ Μποὺς ἦτο θυγάτηρ τοῦ Cardeli, ὑπαρχηγοῦ τοῦ Τίτο καὶ ἐμπνευστοῦ τῆς «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» ἀπὸ ἀρχῶν Αὐγούστου τοῦ 1944, τὴν ὁποία ἀπεδέχθη ὁ Κων. Μ. τὸ 1992-93 μὲ τὸ μύθευμα τῆς «ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» γ) Ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν; Λάθος. Τερατῶδες καὶ ἀνιστόρητον. Εἴμεθα «ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή», κοιτὶς καὶ τροφὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ἀντιπαρατιθέμενοι ἐπὶ αἰῶνες δυναμικῶς πρὸς αἱρετικοὺς (Καθολικούς, Διαμαρτυρομένους, Ἀγγλικανούς). Μνη­σθῶμεν, λοιπὸν καὶ ἐπαναλαμβάνω πρὸς πλήρη ἐμπέδωσιν: Ἡ Δύσις ὑπὸ τὴν ὁμότιτλον τῆς κατ’ Ἀνατολάς Βαβυλῶνος Βενετίαν, εἶχε καταλάβει ὅλην τὴν νησιωτικὴν Ἑλλάδα, τὰ Ἰόνια νησιά, τὴν Ναύπακτον, τὴν Ἀττικὴν καὶ τὴν Πελοπόννησον. Εἶχε καταστρέψει τὸ 1204-1260 τὴν Πόλιν μὲ τὴν Δ’ Σταυροφορίαν, ὑπὸ γνωστάς καὶ ἥκιστα τιμητικάς καὶ διὰ ὡρισμένους ἄρχοντες τοῦ Βυζαντίου. Ἡ Πόλις τὸ 1204 εἶχε πληθυσμὸν 600.000 κατοίκων. Καὶ ὅταν ἀνεκτήθη τὸ 1260 ἀπὸ τὸν Στρατηγόπουλον τῆς Νικαίας εἶχον ἀπομείνει μόνον 50.000. Εὔκολος λεία τῶν προελαυνόντων ἀμαχητὶ μετὰ τὸ Ματζικὲρτ (1071) Σελτζούκων.

  δ) Καὶ τὸ αἶσχος, καὶ διὰ τὸ Βυζάντιον, τῆς Φλωρεντίας-Φερράρας. Ἀπεφεύχθη ἡ ὑποταγή, ὑπὸ γνωστοὺς τραγικοὺς ὅρους, ἀλλὰ ὁ Πατριάρχης Ἰωσὴφ ἔμεινε νεκρὸς εἰς τὴν Φλωρεντίαν, ὅπου ὡς ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ἐτελέσαμεν μὲ τὸν ἀείμνηστον π. Γ. Μεταλληνὸν Τρισάγιον, ὁ δὲ Αὐτοκράτωρ ἐπέστρεψε μετὰ περιπετειῶδες ταξίδιον 50 ἡμερῶν, εὑρών θανοῦσαν τὴν σύζυγόν του.

  ε) Ἡ Δύσις ἐγκατέλιπε τὴν Ἑλλάδα ἀβοήθητον εἰς χεῖρας τῶν Liman von Santers, Γερμανοῦ Στρατηγοῦ, ὑπηρετοῦντος τὸ γερμανικὸν δόγμα Drank nach osten καὶ τῶν Τούρκων τοῦ Κεμάλ, βοηθουμένων καὶ ὑπὸ τοῦ Λένιν διὰ τοῦ συντρίψαντος τὸ ὑπὸ τὸν Νίδερ ἐπιπολαίως ἀποσταλὲν εἰς Οὐκρανίαν ὑπὸ τοῦ Βενιζέλου κατ’ ἐντολὴν τῶν χρηματοδοτῶν τῶν Ἀγγλο-Γάλλων πρῶτον Σῶμα Στρατοῦ (3 μεραρχίες) εἰς νότιον Ρωσίαν (τώρα Οὐκρανίαν), μὲ τὸν ἔμπιστόν του στρατηγὸν Ἀράλωφ, ἐν συνεχείᾳ πρέσβυν τοῦ Λένιν στὴν αὐλὴ τοῦ Κεμὰλ καὶ συνεργάτου τούτου ἐν παντί, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν προσεκόμισε τὸ 1920 στὸν Κεμὰλ 4.000 ὅπλα καὶ μεγάλη ποσότητα χρυσοῦ. Ὁ Ἀράλωφ συνέτριψε τὸν Νίδερ στὴν Χερσώνα καὶ ἐν συνεχείᾳ στὴν Γιάλτα μὲ 230 νεκρούς, δυσ­τυχῶς, ὅταν εἰς τὸν ἐγγὺς Πόντον κατεσφάζοντο ἀπὸ τὸν Τοπὰλ Ὀσμάν πασὰ οἱ Ἕλληνες. Ἀπὸ τὴν Δύσιν ἦλθε καὶ ὁ μακελάρης Χίτλερ. Ἡ Δύσις ἀποστρέφεται, μὲ ἐγνωσμένα διὰ τοὺς καλῶς εἰδότες, συμπλέγματα μειονεξίας τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν. Ἀπὸ τὴν Δύσιν καὶ ὁ ἀκραῖος, ἰταμὸς Σοδομισμός. Τί ἄλλο νὰ ἀναμένωμεν; Ἐπέτυχε τὸν μέγαν σκοπόν της: Ν’ ἁλώση τὴν Ὀρθοδοξίαν στ) Βεβαίως, σύγχρονον, ἐπιγενόμενόν τι τέλος, ἡ ἀφορήτως ἁρπακτική, σταδιακῶς, ὑπούλως ὀργανωμένη, συμπεριφορὰ τοῦ αὐθαιρετοῦντος ἀνελέγκτως, ἀλλὰ βαθύτατα ἐθνικῶς ἐπικινδύνου νεοσουλτάνου καὶ ἐπιδόξου νέου Χαλίφη τοῦ Μωαμεθανισμοῦ Ἐρντογάν, ἄκρως ἐπικινδύνου, ἐνισχύοντος τὸ ἀλβανικόν του ἐξάρτημα. Ἐδῶ ἡ ἐπαγρύπνησις εἶναι Ἐθνικὴ ἀξίωσις. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Βαλκανίων (Κόσσοβο, Ἀλβανία, Σκόπια) ἐπιβάλλεται νὰ μὴ παραγνωρίζεται ὁ κίνδυνος. Ἡ Ἀλβανία ἑτοιμάζεται νὰ ἰδιοποιηθεῖ τὸ ἥμισυ τοῦ Κοσσόβου καὶ τῶν Σκοπίων, μὲ τὴν μόνιμον κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐπιβουλὴν «Μέχρις Ἄρτας». Αὐτὴν τὴν μεγάλην Ἀλβανίαν ὀνειρεύονται. Καὶ ὄχι μόνον οἱ Ἀλβανοί. Συνολικῶς ἡ Ἑλλὰς θὰ θυσιασθῆ ἀπὸ τοὺς ὑπερατλαντικοὺς, διὰ νὰ τιθασευθῆ ἡ Τουρκία. Ὁ κίνδυνος καθ’ ἡμέραν καθίσταται καταφανέστερος. Καὶ οἱ Ἕλληνες ὑπνώττουν, ἔμφοβοι σήμερον. Ἐπινεύσει καὶ συμφωνίᾳ τῶν Η.Π.Α., ὑποχρεωθέντος εἰς σιωπὴν τοῦ ὑπ’ αὐτῶν ἐπαναφερθέντος Καραμανλῆ μὲ τὸ κατάπτυστον «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν». Καὶ ἡ Κύπρος ὑπεδουλώθη.

  ζ) Κύπρος: Αἰσχρὴ προδοσία. Παράνομος εἰσβολὴ καὶ παράνομος κατοχή. Ποῦ εἶναι τὸ Σ.Ἀσφ.Ο.Η.Ε, τὸ ὁποῖο ἀρκεῖται εἰς ψηφίσματα, ὅπου τὸ χαρτίον γραφῆς εἶναι πολυτιμότερον τοῦ περιεχομένου; Ἀνύπαρκτοι ὅλοι διὰ τὴν Ἑλλάδα. Στυλοβάται τοῦ Τουρκισμοῦ. Ἀντιμάχονται τὴν Ρωσίαν, διότι εἰσέβαλεν εἰς ἐδάφη, ἐπὶ τῶν ὁποίων τὸ 2014 ἀνεγνωρίσθη μορφὴ ρωσικῶν δικαιωμάτων. Διά τὴν καταφώρως παράνομον εἰσβολὴν καὶ κατοχὴν τοῦ 40% τῆς Κύπρου, μὲ τουρκικὸν πληθυσμὸν εἰς ὅλην τὴν Νῆσον μόλις 17%, καμμία κίνησις, οὐδεὶς λόγος. Καὶ κάποτε ὁ Κίμων ἔφθασε μὲ τὰ τότε μέσα στὴν Κύπρο καὶ τὴν ἐλευθέρωσε. Αἰδὼς Ἀργεῖοι. Ἡ ὑποστήριξίς μας κατὰ τοῦ εἰσβολέως εἰς Οὐκρανίαν ἔπρεπε νὰ θέτει διαρκῶς ὡς ὅρον τὴν ὑποστήριξιν τῆς Κύπρου κατὰ τοῦ Τούρκου εἰσβολέως. Πολλὰ ζητοῦμεν βεβαίως ἀπὸ Μητσοτάκη, τοῦ ὁποίου ὁ πατὴρ τὸ 1993 ἐφεῦρε τὸ «FYROM» δηλαδὴ ἔδωσε τὸ ὄνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Ὡς Πρόεδρος τῆς Δ.Ε.Σ.Π.Α, μὲ τὴν σθεναράν συμπαράστασιν τοῦ Κυπρίου λεβέντη Γιώργου Κάιζερ, ἀντετάχθημεν δυναμικῶς κατὰ τῶν ὀλεθρίων συμφωνιῶν Ζυρίχης-Λονδίνου, αἱ ὁποῖαι κυριολεκτικῶς ἐνεταφίασαν τὴν Κύπρον μὲ συνέπειαν νὰ κρατηθῶ μία νύκτα στὴν Ἀσφάλειαν, διὰ νὰ ματαιωθεῖ τὸ φοιτητικὸν συλλαλητήριον.  Τώρα σιγᾶ κάθε φωνή. Καὶ ἀναισχύντως δηλώνεται ἐν τῇ Βουλῇ τῶν Ἑλλήνων ὅτι «ἡ μισὴ Κύπρος εἶναι Τουρκική», ὄχι, τουλάχιστον, ὅτι κατέχεται παρανόμως ὑπὸ Τούρκων εἰσβολέων, χάριν τοῦ Κίσινγκερ καὶ λοιπῶν, ὑποχρέου τοῦ Κ.Μ. νὰ ζητήσει διὰ τὴν Κύπρον τουλάχιστον αὐτό, διὰ τὸ ὁποῖον ἀγωνίζεται εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ὑπὲρ τοῦ Ζελένσκυ. Καὶ ἀφοπλίζει τὰ νησιά μας, ὅταν κάποιος Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν δὲν τολμᾶ νὰ ὑπενθυμίζει τὸ ἄρθρον 12 τῆς Λωζάννης: «Τοῦρκοι, θάλασσα δικαιοῦσθε μόνο τρία μίλια ἀπὸ τὴν ἀκτή σας. Μόνον».

  η) Καὶ τὸ ἐξωφρενικότερον: ΠΡΩΤΟΝ: Εἰς τὸ Πανεπιστήμιον τοῦ Πρίνστον (Η.Π.Α.) ἀπηγορεύθη ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, διότι ἐνισχύουν τὸν «ρατσισμὸν» οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Φιλόσοφοι, ποιητές, ἱστορικοί, γεωγράφοι, μαθηματικοὶ κ.λ.π. Τύφλα τους, καὶ μόνον. Ἄλλως ἐπιλείψει μοι ὁ πᾶς χρόνος διηγούμενον περὶ τοῦ «μεγαλείου» τῶν μικρῶν τούτων ἀνθελλήνων. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ὁ Μπλίνκεν, πνευματικὸς ὁδηγὸς τοῦ Μητσοτάκη, διατάσσει νὰ ἰσχύουν στὸ Ὑπουργεῖον του ὅσα ἀκριβῶς καὶ οἱ κορυβαντιῶντες Loatki. Ὄχι μάνα καὶ πατέρας. Οὐδέτερον λόγον. Νὰ μὴ βασκανθῆ. Τὰ δέοντα ἐν τούτῳ πρὸς αὐτόν. Καὶ ὁ Μπάιντεν ἐπίεσε τὸν Μητσοτάκην νὰ ψηφίση τὸν νόμον τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων.

  θ) Καὶ τὸ ἐπιστέγασμα, ἡ «δικαίωση ἀλογίστων ἐπιλογῶν» Μητσοτάκη: Ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ἀρνητὴς τοῦ ἐλαχίστου στοιχείου Ἑλληνικότητος καὶ Ὀρθοδοξίας, ἀρνουμένη ἐπιδεικτικῶς νὰ ἀσπασθῆ Σταυρόν ἢ Εὐαγγέλιον καὶ Εἰκόνας. Ἀγνοεῖ ὅτι: ΠΡΩΤΟΝ: Τὸ Σύνταγμα, τὸ ὁποῖον ὡρκίσθη νὰ τηρῆ καὶ νὰ ἐπιβλέπη τὴν ἐφαρμογήν του, εἶναι συντεταγμένον «εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος»  ἀπὸ ἐνάρξεως τοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1821.

  ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία εἶναι συνισταμένη δύο συνιστωσῶν: Τῆς Ἑλληνικότητος, πολλῶν χιλιάδων ἐτῶν, καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν. Ἔφορος καὶ ἄγρυπνος προστάτης καὶ τῶν δύο ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους ὡς ἦσαν Βασιλεῖς καὶ οἱ Τσάτσος, Παπούλιας, Σαρτζετάκης, Στεφανόπουλος. Ἡ οἰκογένεια καὶ ὁ γάμος, ὑπὸ τὴν γνωστὴν ἔννοιαν αὐτῶν, (Ἕνωσις Ἀνδρὸς καὶ Γυναικὸς κατὰ τὸν Μοδεστῖνο), μόνον σκοπὸν ἔχων τὴν τεκνοποιίαν κατὰ τὸ ἄρθρο 293 τῆς Νομοθεσίας τοῦ Σόλωνος, εὐλογηθείς διὰ τοῦ Κυρίου μας ἐν Κανᾷ καὶ τεταγμένου εἰς ἀναπαραγωγήν, καὶ «κατακυρίευσιν» τῆς Γῆς, προστατεύονται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα (ἀρ. 21 παρ. 1 καὶ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τὸν προεκλογικῶς ἀπατηλῶς (162 Ποιν. Κώδ.) ἀποκρυβέντα γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων ἐπέβαλεν ἐν ἐκδήλῳ σπουδῇ, αἰφνιδίως, εἰς τὸν Μητσοτάκην, ὁ Πατέλης, συμπράξει καὶ τοῦ παλαιοῦ του φίλου Κασσελάκη, τὸν ὁποῖον ἐδεξιώθη γηθοσύνως καὶ ἀηδῶς καὶ ὁ Οἰκουμενικός. Καὶ πολλοὶ ὁμοφυλόφιλοι δὲν τὸν ἤθελον οὔτε τὸν ἐπεδίωξαν, διότι ἡ ψυχολογία διδάσκει ὅτι ὁ γάμος αὐτὸς προοιωνίζεται μαρτυρικὴν ζωήν. Καὶ ἡ Πρόεδρος, μὴ ὕπανδρος ἡ ἴδια, ἔσπευσε, χωρὶς ἴχνος αἰδοῦς καὶ συναισθήσεως τῆς θέσεώς της, νὰ λάβη διχαστικὴν ἔναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ θέσιν καὶ νὰ πανηγυρίση σὲ νυκτερινὸ μπάρ, μὲ εὐφραίνουσαν κατανάλωσιν οἴνου (ὡς γνωστόν, ὁ οἶνος τὰς μὲν λύπας ὥσπερ μανδραγόρας κοιμίζει, τὰς δὲ εὐφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον τὴν πυρὰν ἐγείρει!!), δεχομένη ἀσμένως τὰς «καταλλήλους» προσρήσεις τοῦ πανηγυρίζοντος συντροφικῶς Πατέλη καὶ τεινούσης εὐήκοον οὖς εἰς τὸν ἀναισχύντως καυχόμενον ὅτι «Ἡ Πόλις ἑάλω». Κάθε τι ἄλλο καὶ περιττεύει καὶ μὲ λυπεῖ, διότι τὴν γνωρίζω καλῶς ἀπὸ τὴν θητείαν της στὸ Σ.τ.Ε., καθὼς καὶ τὴν ὅλην βιοτήν της, μὲ τὸ ταγάρι της καὶ τὸ κόκκινο βιβλίο τοῦ Μάο, πέραν ἄλλων τινῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν συντριβὴν τοῦ περιβάλλοντος διὰ καταδήλου παραβιάσεως τοῦ ἄρθρου 117 τοῦ Συντά­γματος. Συνεννοούμεθα καλῶς. Καὶ ἐδῶ ἕνα ἀκόμη κατόρθωμα τοῦ ἠθικοῦ ἀποσαθρωτοῦ τῶν πάντων Κ.Μ.

  ι) Προσοχή. Ἡ θρασεῖα προδοσία τῆς Ντόρας διὰ τὸ βόρειο Κοσσυφοπέδιον ἐγκυμονεῖ, καὶ ἐνεργοποιεῖ, θανασίμους κινδύνους διὰ τὴν Κύπρον καὶ τὴν Θρᾴκην, ὕστερα ἀπὸ τὸ ὅλως πρόσφατον ἀνοσιούργημα τῆς ἱδρύσεως Τουρκικοῦ Κόμματος συμμετοχῆς στὶς Εὐρωπαϊκὲς ἐκλογὲς μὲ ψηφοφόρους ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες, μουσουλμανικοῦ θρησκεύματος εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὅπου δὲν διαβιοῦν Τοῦρκοι πολίτες. Ἡ προδοσία ἀναιδῶς ἀναδύεται. Καὶ ὁ Α.Π. ἐδέχθη καὶ ἐνέκρινε τὸ ἔγκλημα, μὴ ἀπαγορεύσας, ὡς ἐπεβάλετο τὴν λειτουργίαν τοιούτου κόμματος. Κίνδυνος σοβαρὸς ἐν ὄψει.

  Μόνη ἐλπίς: Προσευχή. «Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν». Νὰ μὴ μᾶς κατακαύση ὁ Θεός, εἰδικῶς, διότι ἀποστρέφεται ἀσυγχωρήτως τὸν Σοδομισμόν. Καὶ ἀγὼν ἀσυμβίβαστος, ὅλων, παντοῦ. Ἰδιαιτέρα μέριμνα διὰ τὴν διαλυμένη οἰκογένεια καὶ τὴν παραπαίουσαν νεότητα. Ἰδέτε τὸ κατάντημα τοῦ λαοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἀπεδέχθη διὰ τῶν Προφητῶν κ.λ.π. τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ὡς «Ἄσαρκον Λόγον» καὶ «Μεγάλον τῆς Βουλῆς Ἄγγελον», ἀλλὰ ἐσταύρωσε τὸν ἴδιον ὡς Ἰησοῦ Χριστόν, Σαρκωθέντα Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Προσευχὴ καὶ ἐπαγρύπνησιν ἕως ὅτου κοπάσει ὁ θόρυβος, εἰς τὸν ὁποῖον εἰδικεύονται οἱ διεθνεῖς ταραξίες τῆς ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ καὶ οἱ κορυβαντιῶντες Loatki, οἱ ὁποῖοι καὶ σκοπίμως, ἀποθρασυνθέντες, τὸν προκαλοῦν. Καὶ τὰ σχετικὰ προβλήματα θὰ ἀνακύπτουν καθημερινά. Στῶμεν καλῶς. Ἀγρυπνοῦντες. Πρῶτα οἱ ὑποχρεώσεις ὅλων. Καὶ μετὰ τήρησιν αὐτῶν παντοῖα δικαιώματα. Δὲν νοοῦνται χωρὶς ἐκπλήρωσιν κοινωνικῶν, ἠθικῶν καὶ ἐθνικῶν ὑποχρεώσεων. Δι’ ὅλους. Καὶ κυρίως: Ἀγὼν διὰ τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Πατρίδα. Καὶ ἡ Ἐκκλησία μακρὰν κομμάτων. Ὑπάρχουν ἐσχάτως λυπηρότατα γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀντιλαμβάνεται ὁ λαός. Τελεῖ εἰς ἀπώλειαν κύρους. Μέγα δυστύχημα. Ἀνανήψατε. Ἀγωνισθεῖτε. Μὴ συσχηματίζεσθε.

Previous Article

Κάλαμοι ὑπὸ ἀνέμων σαλευόμενοι

Next Article

Η Ευρώπη πνέει τα λοίσθια και η Ελλάδα πωλείται; – B. Λύκος