Πλεονεξία = Εἰδωλολατρία
Μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
«Πορνεία δέ, καὶ πᾶσα ἀκαθαρσία ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω, ἐν ὑμῖν, καθὼς πρέπει ἁγίοις» (Ἐφεσ: ε΄, 3). (: Πορνεία δὲ καὶ κάθε εἶδος σαρκικῆς ἀκαθαρσίας ἢ πλεονεξίας δὲν πρέπει οὐδὲ κἂν ὡς ἁπλῆ λέξη νὰ ἀναφέρεται μεταξύ σας, καθὼς ἁρμόζει σὲ ἀνθρώπους, ποὺ ἁγιάσθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἔχουν προορισμὸ νὰ ἐμμένουν στὴν ἁγιότητα).
- Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει:
«Δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ ἐξοργίζη τόσο τὸν Θεό, ὅσο τὸ νὰ ἁρπάζης, νὰ ἐκβιάζης καὶ νὰ εἶσαι πλεονέκτης. Γιατὶ ἆραγε; Ἐπειδὴ εἶναι πολὺ δύσκολο ν’ ἀπέχης ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία. Γιατὶ δὲν εἶναι ἐνοχλητικὴ φυσικὴ ἐπιθυμία, ἀλλὰ γεννιέται ἀπ’ τὴν ἀδιαφορία».
«Δὲν ὑπάρχει αἰσχρότερο καὶ βρωμερότερο πρᾶγμα ἀπ’ τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴν πλεονεξία».
«Πές μου, δὲν ὀνόμασε ὁ Παῦλος σωστὰ τὴν πλεονεξία εἰδωλολατρία; Γιατὶ ὅση τιμὴ ἀποδίδουν οἱ εἰδωλολάτρες στὰ εἴδωλα, τόση μεγάλη ἀποδίδουν κι αὐτοί (οἱ πλεονέκτες) στὰ ἐνδύματα καὶ τὰ χρυσά».
«Πραγματικὰ κι αὐτὰ εἶναι εἴδωλα, δηλαδὴ ἡ κοσμικὴ ἐπιθυμία καὶ ἡ πλεονεξία».
«Θέλεις νὰ ἀκούσης κι ἄλλον, καὶ νὰ μάθης ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι εἰδωλολατρία καὶ μάλιστα φοβερότερη ἀπ’ τὴν εἰδωλολατρία; Οἱ εἰδωλολάτρες προσκυνοῦν τὰ κτίσματα τοῦ Θεοῦ… Ἐσὺ ὅμως προσκυνεῖς τὸ δικό σου κτίσμα. Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν δημιούργησε τὴν πλεονεξία, ἀλλὰ τὴν ἐπινόησε ἡ δική σου ἄμετρη ἀπληστία».
- Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε γιὰ τὴν πλεονεξία ἕνα σχετικὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς προσγειώνει στὴν πραγματικότητα.
Κάποτε δύο ἄνθρωποι μάλωναν γιὰ κάποιο κομμάτι γῆς. Ὁ ἕνας ἔλεγε ὅτι δικό μου εἶναι, ὁ ἄλλος ἔλεγε ὄχι εἶναι δικό μου, ὡς συνήθως γίνεται στὰ σύνορα τῶν ἀγροτεμαχίων ἤ οἰκοπέδων.
Κάποια στιγμὴ πέρασε κάποιος σοφὸς γέροντας ἀπὸ ἐκεῖ καὶ βλέποντας τὴν κατάσταση ποὺ ὑπῆρχε ρώτησε τὶ συμβαίνει. Διεκπληκτίζοντο καὶ πάλι οἱ ἐνδιαφερόμενοι γιὰ τὴν ἰδιοκτησία τοῦ μέρους αὐτοῦ τῆς γῆς.
Τοὺς λέγει τότε ὁ γέροντας. Μὴ μαλώνετε θὰ ρωτήσω τὴν γῆ καὶ ὅ,τι μοῦ ἀπαντήση θὰ σᾶς πῶ. Πράγματι ἔσκυψε ὁ γέροντας, ρώτησε τὴν γῆ σὲ ποιὸν ἀνήκει καὶ ἔβαλε τὸ αὐτί του κάτω στὸ ἔδαφος, γιὰ νὰ ἀκούση τὴν ἀπάντηση. Μετὰ ἀπὸ λίγο σηκώνεται καὶ μὲ ἀγωνία τὸν ρωτοῦν οἱ δύο συμπλεκόμενοι.
Τί σοῦ ἀπάντησε;
Τότε αὐτὸς τοὺς εἶπε. Μοῦ εἶπε ὅτι τὸ μέρος αὐτὸ δὲν ἀνήκει σὲ κανένα ἀπὸ ἐσᾶς, ἀλλὰ ἐσεῖς ἀνήκετε σὲ αὐτὴν (δηλ. τὴν γῆ).
Τότε κατάλαβαν καὶ αὐτοὶ ὅτι ἡ φιλονικία τους προερχόταν ἀπὸ τὸ πάθος τῆς πλεονεξίας καὶ ἀπεχώρησαν διδασκόμενοι ἀπὸ τὸν σοφὸ γέροντα τὴν ματαιότητα αὐτῆς τῆς ζωῆς.