Τοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα, Συνταξιούχου Δικηγόρου παρ᾽ Ἀρείῳ Πάγῳ,
Ἐπιτίμου Προέδρου τῆς Ἐθνικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Κυπρίων
3ον
Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος[17]:
«…Ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ εἶναι Χριστιανὸς καὶ νὰ μὴ θέλῃ νὰ κάμῃ ἱεροτελεστία, ἀλλὰ δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ τὸν γάμον Μυστήριον. Δὲν ἠμπορεῖς, κύριε, νὰ μοῦ λέγῃς ὅτι εἶσαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἐφ᾽ ὅσον δὲν δέχεσαι τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Δὲν λέγω ὅτι εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ κάμης δήλωσιν ἐνώπιον τοῦ ληξιάρχου ὅτι εἶσαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς ὁμολογεῖς σαὐτὸν Ὀρθόδοξον Χριστιανόν, ὀφείλεις νὰ τελέσῃς τὸ Μυστήριον τοῦ γάμου, διότι ἄλλως δὲν ἀνήκεις πραγματικῶς εἰς τὸ ποίμνιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ νὰ μὴ μοῦ λέγῃ κανεὶς ὅτι θέλει καὶ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς νὰ εἶναι, ἀλλὰ νὰ μὴ κάμῃ τὸν Γάμον μὲ Ἱεροτελεστία […].
Ἐνῶ εἶμαι πλήρως σύμφωνος ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως, λέγω μόνον εἰς τὸν πολίτην νὰ εἶναι καὶ αὐτὸς εἰλικρινής: Τοῦ λέγω: Θέλεις τὴν ἐλευθερίαν τῆς συνειδήσεώς σου; Τὴν ἔχεις. Ἀλλὰ μὴ μοῦ λέγῃς ὅτι εἶσαι Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἐφ᾽ ὅσον δὲν ἀναγνωρίζεις καὶ τὰ Δόγματα καὶ τὰ Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»!
ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗ «ΝΕΑ» ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ!
Στὴ «νέα κανονικότητα» ποὺ χρόνια τώρα μᾶς πολιορκεῖ, θέλοντας νὰ μᾶς ἐπιβάλλει τὶς πιὸ πάνω φρικαλεότητες, ἀπαντᾶμε: Δὲν ἀποδεχόμαστε τὶς φρικαλεότητες, τὶς βαρβαρότητες καὶ τὸν ὁμοφυλόφιλο ἀρχηγὸ τῆς Ἀντιπολίτευσης ποὺ μᾶς ἔστειλες. Καὶ δὲν τὶς ἀποδεχόμαστε, γιατὶ στὴν Ἑλλάδα, τὸ ἐπισημαίνουμε καὶ πάλι -καὶ θὰ τὸ ἐπισημαίνουμε συνεχῶς καὶ διαρκῶς μέχρι τὴ Συντέλεια τοῦ Κόσμου- ὑπάρχουν Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ Θεσμοὶ καὶ Νόμοι τῆς Πολιτείας ποὺ δὲν ἀλλάζουν! Δὲν ἀλλάζουν οἱ Διδαχὲς τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τὰ Δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ Διδαχὲς τῶν Ἁγίων μας, οἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας-Πολιτείας, ἡ Ἱερότητα τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογένειας! Ὅλα αὐτὰ δὲν ἀλλάζουν, γιατὶ ἀποτελοῦν Μία Κανονικότητα ποὺ τὴν καθιέρωσαν καὶ τὴν σεβάστηκαν οἱ Αἰῶνες. Αὐτὴ ἡ Μία καὶ Μοναδικὴ Κανονικότητα εἶναι καὶ Οἰκουμενικὴ καὶ Ἑλληνική. Εἶναι Οἰκουμενική, γιατὶ οἱ ἀξίες της στηρίζουν ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Εἶναι ὅμως ἰδιαιτέρως Ἑλληνική, γιατὶ οἱ ἀξίες της στηρίζουν τὴν Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ 10.000 χρόνια καὶ τὴν Ὀρθοδοξία πάνω ἀπὸ 2.000 χρόνια. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Κανονικότητα δὲν εἶναι μόνο Ἑλληνικὴ καὶ Οἰκουμενική, ἀλλά, ἀκριβῶς εἰπεῖν, εἶναι καὶ Ἑλληνορθόδοξη. Δηλαδὴ δὲν στηρίζει μόνο τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ στηρίζει ὅλο τὸ Ἔθνος – Γένος τῶν Ἑλλήνων! Ναί, στηρίζει ὅλο τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε σ᾽ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀρνήθηκαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸ Σταυρό: «Διὰ τοῦτο ἀρθήσεται ἀφ᾽ ὑμῶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται Ἔθνει ποιοῦντι τὸ Θέλημα Αὐτοῦ»!
Εἴμαστε λοιπόν περήφανοι ὡς Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ὡς Ἑλληνικὴ Πατρίδα, ὡς Ἑλληνικὴ Οἰκογένεια καὶ ὡς Ἑλληνορθόδοξοι πολίτες νὰ τηροῦμε τὸ Θέλημα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ! Εἴμαστε περήφανοι, γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Κανονικότητά μας: Νὰ τηροῦμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ! Αὐτὴ τὴν Κανονικότητα μιὰ Παγκόσμια Ἐκστρατεία τοῦ Ἀντιχρίστου, μιὰ Ἐκστρατεία φρίκης, βαναυσότητας, μίσους στὸν ἄνθρωπο, σκοταδισμοῦ, Ἐθνομηδενισμοῦ καὶ ἀλλοφροσύνης προσπαθεῖ νὰ τὴν ἀλλάξει καὶ νὰ μᾶς ἐπιβάλλει μιὰ «νέας» μορφῆς «κανονικότητα». Αὐτὴ τὴν «νέα κανονικότητα» δὲν τὴ δεχόμαστε, τὴν ἀρνούμαστε καὶ τὴν ἀπορρίπτουμε! Καὶ ἐπικαλούμαστε τούς Καταστατικούς Χάρτες τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης πού μᾶς δικαιώνουν!
Ἰδού τί ἀκριβῶς προνοοῦν.
Αα.- Το ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος στὸ Ἄρθρο 3, προνοεῖ:
«1.- Ἐπικρατοῦσα Θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πού γνωρίζει κεφαλή της τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό ὑπάρχει ἑνωμένη δογματικά μέ τήν Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης καί μὲ κάθε ἄλλη ὁμόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τηρεῖ ἀπαρασάλευτα, ὅπως ἐκεῖνες, τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις. Εἶναι αὐτοκέφαλη, διοικεῖται ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων καί ἀπό τήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο πού προέρχεται ἀπό αὐτήν. Καί συγκροτεῖται, ὅπως ὁρίζει ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ Πατριαρχικοῦ Τόμου τῆς ΚΘ´ (29) Ἰουνίου 1850 καί τῆς Συνοδικῆς πράξης τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2.- Τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς πού ὑπάρχει σέ ὁρισμένες περιοχές τοῦ Κράτους δέν ἀντίκειται στίς διατάξεις τῆς προηγούμενης παραγράφου.
3.- Τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς τηρεῖται ἀναλλοίωτο. Ἡ ἐπίσημη μετάφρασή του σέ ἄλλο γλωσσικό τύπο ἀπαγορεύεται χωρίς τήν ἔγκριση τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στήν Κωνσταντινούπολη».
Αβ.- Τὸ Ἄρθρο 21 παρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, καθιερώνει θεσμικὴ ὑποχρέωση τοῦ κράτους γιὰ τὴν προστασία -σὲ παρατακτικὴ σύνδεση- τῆς οἰκογένειας, τοῦ γάμου, τῆς μητρότητας, τῆς παιδικότητας, ἐντάσσει νοηματικὰ τὴν οἰκογένεια μέσα στὴ σκοποθεσία συντηρήσεως καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους: «1. Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθὼς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Κράτους». Ἰδιαίτερα ἐπισημαίνουμε ὅτι τὸ ἄρθρο 21 παρ. 1 Συντάγματος ἐννοεῖ τὴν οἰκογένεια μέσα ἀπὸ τοὺς ρόλους ἄνδρα καὶ γυναίκας, ὅπως τοὺς διαμόρφωσε ἀπὸ αἰώνων ἡ κοινωνικὴ παράδοση τοῦ χριστιανικοῦ γάμου, ἀλλὰ καὶ ἀκόμα νωρίτερα τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας.
Ἡ νοηματικὴ ἔνταξη τοῦ ὅρου «οἰκογένεια» μέσα στὴν παραπάνω συνταγματικὴ προτεραιότητα σημαίνει ὅτι ὁ νομοθέτης δὲν ἀντιλαμβάνεται ὡς οἰκογένεια ὑπὸ τὴν ἔννοια τοῦ Συντάγματος κάθε ὁμοφυλοφιλική, ἀμφιφυλοφιλικὴ κ.ο.κ. καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει μιὰ ἑτεροφυλοφιλικὴ σχέση, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχει ἐξωτερικὰ χαρακτηριστικὰ σταθερῆς συμβιώσεως, συναισθηματικῶν δεσμῶν κ.λπ. Ἡ συνάρτηση τῆς οἰκογένειας μὲ τὸ Ἔθνος παραπέμπει στὴν ἱστορικότητα τῆς οἰκογένειας ὡς θεσμοῦ σταθερῆς ἑνώσεως ἄνδρα καὶ γυναίκας μέσα στὴν ἑλληνικὴ παράδοση, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐνεργοῦ κυττάρου διατηρήσεως τῶν ἠθικῶν καὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ περαιτέρω καὶ δημογραφικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἐπιβιώσεώς του μέσα ἀπὸ τὴν συμβολὴ τῆς οἰκογένειας στὴ γέννηση, ὑγιῆ καὶ ὁμαλὴ ἀνάπτυξη παιδιῶν.
Αγ. – Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τῆς Ἑλλάδος, τὸ Σύνταγμά μας, στὴν προμετωπίδα του, φέρει τὴν ἐπίκλησι τῆς Παναγίας Τριάδος, ὡς ἑξῆς κατὰ λέξιν[18]:
«Εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος», ὄχι μόνο δὲν ἀλλάζει, ἀλλὰ προφανῶς, ἐν προκειμένῳ, δὲν χωρᾶ οὔτε προσθήκη οὔτε ἀφαίρεση ἀπὸ κανένα δημόσιο πρόσωπο.
Εἰδικὰ στὰ Δογματικὰ θέματα, ἀκόμη καὶ ἕνα ἀσήμαντο «ι» ἀλλοιώνει, ὁλόκληρο τὸ μέγα Δόγμα. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, γιὰ ἕνα ἀσήμαντο «ι» ὑπέστη τὰ πάνδεινα, προκειμένου νὰ κρατήση καθαρὰ καὶ ἀλώβητο τὴν Ἁγία Πίστη μας. «Ὁμοούσιος τῷ Πατρί» καὶ ὄχι «Ὁμο(ι)ούσιος τῷ Πατρί», διεκήρυττε.
Ἡ Δ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπεσαφήνισε τὸ Χριστολογικὸ Δόγμα. Ἐξέδωσε ὅρο δογματικό, περὶ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως (= ἕνωση σ᾽ ἕνα Πρόσωπο, σὲ μία ὑπόσταση) τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων: «Ἐν δύο φύσεσιν (ὄχι ἐκ δύο φύσεων) ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καὶ ἀχωρίστως γνωριζομένη»
Ὁ Κύριος προστάζει πώς, «οὔτε γιῶτα οὔτε κεραία, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀλλάξουν ἀπὸ τὰ Λόγια μου» (Ματθ. ε´18, Λουκ. ιστ´ 17).
Ἰδιαίτερα τονίζουμε ὅτι τὰ Ἱερά Κείμενα τῆς Πίστεως, κατὰ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, δὲν ὑφίστανται οὐδεμία τροποποίησι ἤ βελτίωσι. Τὰ «Καί» ὑποδηλώνουν ὕψιστο, ὑπερβατικὸ καὶ θεολογικὸ νόημα. Π.χ. στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, «Πιστεύω εἰς Ἕνα Θεὸν Πατέρα…», «Καί εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν…», «Καί εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον…». Παράλειψις τοῦ «Καί», θὰ μείωνε τὸν Κύριο καὶ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, καταργῶντας τὴν τριπρόσωπο ἰσότιμο Τριαδικότητα.
Β.- Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (Ἑνωσιακὸν δίκαιον), προνοεῖ:
Ὁ Χάρτης Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (ποὺ ἀναγνωρίσθηκε μὲ τὴν Συνθήκη γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση (Ε.Ε.), ὅπως τροποποιήθηκε μὲ τὴν Συνθήκη τῆς Λισσαβώνας, ποὺ κυρώθηκε μὲ τὸν ν. 3671/2008, Α´ 129), ὁρίζει στὸ ἄρθρο 7 ὅτι: «Κάθε πρόσωπο ἔχει δικαίωμα στὸ σεβασμὸ τῆς ἰδιωτικῆς καὶ οἰκογενειακῆς ζωῆς του, τῆς κατοικίας του καὶ τῶν ἐπικοινωνιῶν του» καὶ στὸ ἄρθρο 9 ὅτι: «Τὸ δικαίωμα γάμου καὶ τὸ δικαίωμα δημιουργίας οἰκογένειας διασφαλίζονται σύμφωνα μὲ τὶς ἐθνικὲς νομοθεσίες ποὺ διέπουν τὴν ἄσκησή τους». Ἑπομένως, τὸ ζήτημα τῆς προσβάσεως στὸν θεσμὸ τοῦ «γάμου» γιὰ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια καὶ στὸ δικαίωμα τῆς υἱοθεσίας ἔχει καταληφθεῖ στὴν εὐχέρεια τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Ε.Ε. καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἀντικείμενο ἑνωσιακῆς ρυθμίσεως (τοῦ δικαίου τῆς Ε.Ε.). Συνεπῶς, μετὰ τὶς παραπάνω ρυθμίσεις καὶ πρόνοιες τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαίου δὲν μπορεῖ ἡ Κυβέρνησή μας νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ψήφισε τὸ Νόμο γιὰ τὸ «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων – υἱοθεσία τέκνων, διότι αὐτὸ δῆθεν τὸ ἀπαιτεῖ τὸ Δίκαιο τῆς Εὐρώπης, διότι -τὸ ἐπαναλαμβάνουμε- τὸ ζήτημα τῆς προσβάσεως στὸν θεσμὸ τοῦ γάμου γιὰ ὁμόφυλα ζευγάρια καὶ στὸ δικαίωμα τῆς υἱοθεσίας ἔχει καταληφθεῖ στὴν εὐχέρεια τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Ε.Ε. Σ᾽ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἰδιαίτερα ἐπισημαίνουμε ὅτι τὶς πιὸ πάνω ρυθμίσεις καὶ πρόνοιες τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου, τὶς δέχονται παγίως καὶ ὁμοφώνως ὅλοι οἱ Θεσμοὶ καὶ ὅλα τὰ Εὐρωπαϊκὰ Δικαστήρια· Ἴδετε βαρυσήμαντο Σχόλιο ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ μὲ τίτλο· Παγκόσμιον δικαστήριον ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων: Δὲν εἶναι δικαίωμα ὁ σοδομιτικός «γάμος»![19]: Ὁ «ΛΑΟΠΡΟΒΛΗΤΟΣ» «δεξιός» Πρωθυπουργός «μας» πρόβαλε τὸν «εὐρωπαϊκό μας προσανατολισμό», ὡς δικαιολογία γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ ἐπαίσχυντου «γάμου» τῶν σοδομιστῶν καὶ τὴν ὀλέθρια ἐφαρμογή του. Ἀλλά, ἐπειδὴ τὸ ψέμα «ἔχει κοντὰ ποδάρια», σύντομα κατάρρευσε τὸ φτηνὸ ἀφήγημά του. Πρόσφατα, «Ὁμόφωνα, τὸ Παγκόσμιο Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπίστωσε, κατὰ λέξη, ὅτι “δὲν ὑπάρχει δικαίωμα στὸ γάμο μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου”. Οἱ 47 δικαστὲς ἀπὸ τὶς 47 χῶρες τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, ποὺ εἶναι μέλη τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Δικαστηρίου τοῦ Στρασβούργου (τὸ σημαντικότερο δικαστήριο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὸν κόσμο), δημοσίευσαν μία δήλωση μεγάλης σημασίας, ἡ ὁποία παραδόξως ἀποσιωπήθηκε ἀπὸ τὴν πρόοδο τῆς πληροφόρησης καὶ τὸ πεδίο ἐπιρροῆς της. […] Ἡ πρόταση βασίστηκε σὲ μία πληθώρα φιλοσοφικῶν καὶ ἀνθρωπολογικῶν ἐκτιμήσεων ποὺ βασίζονται στὴ φυσικὴ τάξη, στὴν κοινὴ λογική, σὲ ἐπιστημονικὲς ἐκθέσεις καί, φυσικά, στὸ θετικὸ δίκαιο. (Ἐπίσης)… ἡ ἀπόφαση βασίστηκε στὸ ἄρθρο 12 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου. […] Σὲ αὐτὰ τὰ ἱστορικὰ ψηφίσματα, τὸ Δικαστήριο ἀποφάσισε ὅτι ἡ ἔννοια τῆς οἰκογένειας περιλαμβάνει ὄχι μόνο «τὴν παραδοσιακὴ ἔννοια τοῦ γάμου, δηλαδὴ τὴν ἕνωση ἑνὸς ἄνδρα καὶ μίας γυναίκας», ἀλλὰ καὶ ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐπιβάλλεται στὶς κυβερνήσεις «ἡ ὑποχρέωση νὰ ἀνοίξουν τὸ γάμο σὲ ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου». Ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀρχὴ τῆς ἀπαγόρευσης τῶν διακρίσεων, τὸ Δικαστήριο πρόσθεσε ἐπίσης ὅτι δὲν ὑπάρχει διάκριση, ἀφοῦ «τὰ κράτη εἶναι ἐλεύθερα νὰ ἐπιφυλάξουν τὸ γάμο μόνο στὰ ἑτερόφυλα ζευγάρια». (Ἱστ. Ἀκτῖνες)! Διαδῶστε το, ξεσκεπάστε τοὺς ψεῦτες καὶ χριστιανομάχους πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἔκαμαν νόμο τοῦ κράτους αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα!
Σημειώσεις:
[17]. Περιοδικὸ Κοινωνικὲς Τομές, Μάρτιος 2010. [18]. Γιά τό πιό πάνω βαρυσήμαντο καί ἐξαιρετικά τεκμηριωμένο Σχόλιο ἴδετε ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, τῆς 7ης Ἰουλίου 2023 μὲ τίτλο Ἀντισυνταγματικὴ Ὁροθεσία. [19]. Ἴδετε ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ τῆς 24ης Μαΐου 2024, ὅπου ὑπάρχει καὶ ἡ σχετικὴ πηγή.