Τοῦ Δρ. Παναγοπούλου Ἀλεξίου, Ἀκαδημαϊκοῦ EASA MCA CAC IEAI
Ἡ Τουρκία δὲν εἶναι ἕνας «δύσκολος» σύμμαχος· εἶναι ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη καὶ συστηματικὴ ἀπειλὴ στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ τὸν εὐρωπαϊκὸ χῶρο συνολικά. Ὡς κράτος-τρομοκράτης, ἡ Ἄγκυρα θεμελίωσε τὴν κρατική της ταυτότητα στὸν παντουρκισμό, στὴν καταπίεση μειονοτήτων καὶ στὸν ἀναθεωρητισμό. Ἀπὸ τὴ γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων ἕως τὴν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ στὴν Κύπρο ἕως τὶς συνεχιζόμενες παραβιάσεις στὸ Αἰγαῖο, ἡ Τουρκία καταγράφει ἕνα ἀδιάκοπο ἱστορικὸ βίας καὶ ἀτιμωρησίας.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Charlie Kirk, ἀναλυτὴς καὶ δημόσιος σχολιαστὴς μὲ ἰσχυρὴ ἀπήχηση στὸν ἀμερικανικὸ συντηρητικὸ χῶρο, ἐξέφρασε δημόσια τὴν ἀπαίτησή του γιὰ ἀποπομπὴ τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ. Σὲ πολλαπλὲς τοποθετήσεις του, ὁ Kirk τόνισε ὅτι ἡ Ἄγκυρα δὲν προσφέρει τίποτα στὴ Συμμαχία καὶ λειτουργεῖ συστηματικὰ ὡς δούρειος ἵππος, ἀμφισβητώντας τὶς ἀξίες καὶ τὰ συμφέροντα τῆς Δύσης. Ὅπως ἐπεσήμανε, «ἡ Τουρκία θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει ἀποπεμφθεῖ γιὰ ὅσα ἔκανε στοὺς Ἀρμενίους», ἀναφερόμενος σὲ μία ἱστορικὴ πραγματικότητα ποὺ ἡ Τουρκία ἐξακολουθεῖ νὰ ἀρνεῖται πεισματικά.
Ὁ Kirk ἐπισήμανε ἐπίσης τὴν ὑποκρισία τοῦ ΝΑΤΟ ἀπέναντι στὴν Τουρκία: «Εἶναι μέλος τῆς Συμμαχίας, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι τῆς δίνουμε χρήματα». Μὲ ἄλλα λόγια, οἱ πόροι τῶν Ἀμερικανῶν καὶ τῶν Εὐρωπαίων φορολογουμένων χρηματοδοτοῦν τὴν ἰσλαμιστικὴ καὶ νέο-ὀθωμανικὴ στρατηγικὴ τοῦ Ἐρντογάν. Ἡ Τουρκία ἀπειλεῖ νὰ «καταπιεῖ» τὸ μισὸ Αἰγαῖο, καταπατᾶ τὴν κυριαρχία τῆς Κύπρου, ἐξοπλίζει ἰσλαμιστικὲς ὀργανώσεις καὶ χρησιμοποιεῖ τοὺς πρόσφυγες ὡς ὅπλο ἐκβιασμοῦ. Εἶναι ἐξωφρενικὸ ὅτι ἡ Δύση συνεχίζει νὰ χρηματοδοτεῖ τὴ στρατηγικὴ ἑνὸς κράτους ποὺ βασίζεται στὴ βία, στὸν παντουρκισμὸ καὶ στὴν ἀτιμωρησία.
Ἡ Τουρκία δὲν περιορίζεται στὶς γνωστὲς ἐπεκτατικές της ἐνέργειες· ἐπιδιώκει τὴν ἐξαγωγὴ τῆς ἰδεολογίας της μέχρι τὴν Κεντρικὴ Ἀσία, προβάλλοντας ἕνα ἰδιότυπο παντουρκισμὸ ποὺ παραπέμπει σὲ ὁλοκληρωτικὲς καὶ φασιστικὲς δομές. Ὁ παντουρκισμὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς πολιτικὴ φιλοδοξία· εἶναι ἰδεολογία συγγενὴς μὲ τὸν φασισμό, καθὼς ἐπιδιώκει τὴ δημιουργία ἐθνικῆς ὁμοιογένειας μέσω ἐκκαθαρίσεων, βίας καὶ καταπίεσης μειονοτήτων, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐργαλειοποιεῖ τὴν θρησκεία καὶ τὴν ἱστορία, γιὰ νὰ νομιμοποιήσει ἐπεκτατικὲς πολιτικές. Ὁ Kirk τονίζει ὅτι αὐτὸ τὸ δόγμα θέτει σὲ μόνιμη ἀπειλὴ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῶν γειτονικῶν κρατῶν, εἰδικὰ τῆς Ἑλλάδας, καὶ ὑπονομεύει τὴ συνοχὴ τῆς Συμμαχίας.
Τρίτον, ὁ Kirk κατήγγειλε εὐθέως τὴν τουρκικὴ ἡγεσία καὶ ζήτησε ρητὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ. Ὁ λόγος εἶναι σαφής: μία χώρα ποὺ ἀγοράζει ρωσικὰ S-400, ποὺ συνεργάζεται μὲ τὸ Ἰράν, ποὺ ἀναμειγνύεται σὲ πολέμους στὴ Συρία, στὴ Λιβύη καὶ στὸν Καύκασο, ποὺ ἐξάγει τὴν ἰδεολογία της καὶ ὑποστηρίζει ἐξτρεμιστικὲς ὀργανώσεις, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται σύμμαχος. Ἡ Τουρκία λειτουργεῖ ὡς σταθερὸς ἀναθεωρητικὸς παράγοντας, ἕνα κράτος ποὺ σφετερίζεται διεθνεῖς κανόνες καὶ ἀπειλεῖ τοὺς γείτονες.
Ἐπιπλέον, ὁ Kirk συνδέει τὰ σύγχρονα φαινόμενα μὲ τὴν ἱστορικὴ ἀτιμωρησία τῆς Τουρκίας. Ὅπως ἐπισημαίνει, ἡ διεθνὴς ἀνοχὴ στὶς γενοκτονίες καὶ στὶς ἐκκαθαρίσεις μειονοτήτων παρεῖχε στὴν Ἄγκυρα τὸ περιθώριο νὰ διαμορφώσει στρατηγικὲς πολιτικὲς ποὺ παραμένουν ἐνεργὲς ἕως σήμερα. Ἡ συνεχὴς ἀμφισβήτηση τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ἡ παραβίαση τῶν συνθηκῶν γιὰ τὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ κατοχὴ τοῦ βόρειου τμήματος τῆς Κύπρου συνιστοῦν σύγχρονες ἐκφράσεις τῆς ἴδιας βίαιης καὶ ἐπεκτατικῆς νοοτροπίας.
Ἡ Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ νὰ παραμένει σιωπηλή. Πρέπει νὰ ἀξιοποιήσει τὶς φωνὲς ποὺ ξεσκεπάζουν τὴν τουρκικὴ ἀπειλὴ καὶ νὰ προωθήσει τὴν διεθνῆ καταδίκη τῶν πρακτικῶν τοῦ παντουρκισμοῦ. Δὲν ὑπάρχει «σύμμαχος» ποὺ νὰ καταλαμβάνει μέρος κράτους μέλους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ποὺ νὰ ἀμφισβητεῖ τὴν κυριαρχία νησιῶν, ποὺ νὰ ἀπειλεῖ μὲ γενοκτονία τοὺς λαοὺς ποὺ δὲν ὑπακοῦν στὸν ἰδεολογικὸ καὶ ἐθνικιστικὸ σχεδιασμό του.
Ἡ θέση εἶναι ξεκάθαρη: ἡ Τουρκία εἶναι κράτος-τρομοκράτης, παντουρκικὸ δόγμα καὶ ἀπειλὴ γιὰ τὴ σταθερότητα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τῆς Εὐρώπης. Ὁ Charlie Kirk, μέσα ἀπὸ τὶς δημόσιες τοποθετήσεις του, προσφέρει ἕνα πολύτιμο παράδειγμα ρητῆς καταδίκης καὶ δείχνει ὅτι ἡ Δύση μπορεῖ νὰ ἀναγνωρίσει τὸν πραγματικὸ χαρακτήρα τοῦ τουρκικοῦ κράτους, ἂν ὑπάρχει πολιτικὴ βούληση.
Γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὁ ἀγώνας αὐτὸς δὲν εἶναι θεωρητικός· εἶναι ζήτημα ἐπιβίωσης, ἐθνικῆς μνήμης καὶ τιμῆς. Ἡ στρατηγική μας πρέπει νὰ βασιστεῖ στὴν ἀνάδειξη τῆς ἀλήθειας, στὴ διπλωματικὴ πίεση καὶ στὴ δημιουργία διεθνῶν συμμαχιῶν ποὺ δὲν ἀνέχονται τὸν ἀναθεωρητισμό. Κάθε σιωπὴ ἢ ἀνοχὴ ἐνισχύει τὸν παντουρκισμὸ καὶ ἐπιτρέπει στὸ κράτος-τρομοκράτη νὰ ἀναπτύσσει περαιτέρω ἐπιθετικὴ πολιτική.
Ὁ Kirk ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ Τουρκία δὲν εἶναι σύμμαχος τοῦ ΝΑΤΟ· εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς Συμμαχίας στὴ νοτιοανατολικὴ πτέρυγα, ἡ ὁποία κινδυνεύει νὰ γίνει πεδίο συνεχῶν ἐκβιασμῶν καὶ παραβιάσεων. Ἡ διεθνὴς κοινότητα πρέπει νὰ ἀναλάβει ρητὲς δεσμεύσεις γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τουρκικῶν ἐπιθετικῶν ἐνεργειῶν, νὰ μὴ ἐπιτρέψει τὴν ἀναπαραγωγὴ τῆς βίας καὶ νὰ ἐγγυηθεῖ ὅτι ἡ νομιμότητα καὶ τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῶν γειτόνων τῆς Τουρκίας θὰ γίνουν σεβαστά.
Ἡ ἱστορικὴ ἐμπειρία, οἱ γενοκτονίες, ἡ κατοχὴ τῆς Κύπρου, οἱ παραβιάσεις στὸ Αἰγαῖο καὶ ἡ συνεχὴς ἐξάπλωση τῆς ἰδεολογίας τοῦ παντουρκισμοῦ ἀποτελοῦν σαφῆ δείγματα ὅτι ἡ Τουρκία δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται μέρος τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Ὁ παντουρκισμός, ἰδεολογία συγγενὴς μὲ τὸν φασισμό, ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβάλλει ἐθνικὴ ὁμοιογένεια διὰ τῆς βίας καὶ τῆς τρομοκρατίας, ἐνῶ ἐργαλειοποιεῖ τὴν ἱστορία καὶ τὴ θρησκεία, γιὰ νὰ νομιμοποιήσει τὶς ἐπεκτατικὲς πολιτικές της.
Ἡ Ἑλλάδα, ὡς κληρονόμος τοῦ ἱστορικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ μας πλούτου, ἔχει χρέος νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἐδαφική της ἀκεραιότητα καὶ τὴν πολιτική της κυριαρχία. Οἱ διεθνεῖς φωνές, ὅπως αὐτὴ τοῦ Charlie Kirk μᾶς παρέχουν στρατηγικὴ ὑποστήριξη καὶ ἐνισχύουν τὴν ἀναγνώριση τῶν πραγματικῶν κινδύνων ποὺ θέτει ἡ Τουρκία.
Ἡ θέση μας εἶναι σαφὴς καὶ ἀδιαπραγμάτευτη: ἡ Τουρκία εἶναι κράτος-τρομοκράτης, ὁ παντουρκισμὸς ἀποτελεῖ φασιστικῆς ἔμπνευσης ἰδεολογία, καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ νὰ κάνει πίσω. Ἡ ἐθνικὴ ἑνότητα, ἡ πολιτικὴ ἀποφασιστικότητα καὶ ἡ διεθνὴς ὑποστήριξη ἀποτελοῦν τὸν μόνο δρόμο, γιὰ νὰ προασπίσουμε τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἐλευθερία καὶ τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
(Σημ. Ο.Τ.: Ὁ Τσάρλι Κὲρκ ἦτο συντηρητικὸς ἀκτιβιστής, ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τοῦ Προέδρου Τρὰμπ καὶ ἐδολοφονήθη τήν 10ην Σεπτεμβρίου εἰς τὴν Γιούτα τῶν ΗΠΑ).